آیا وبلاگستان خیلی با تلویزیون فرق دارد؟

دیروز داشتم مطلب رادیو زمانه با نام کودکان کهنسال محصول تلویزیون رو می‌خوندم که متوجه موضوعی شدم.
اونجایی که به نقد تلویزیون می‌پردازه می‌گه که اشکال اصلی اینه که تلویزیون هیچ وقت از تو نمی‌خواد که فکر کنی و با کمترین فعالیت فکری می‌تونی تلویزیون نگاه کنی و حتی اگه یک صحنه رو از دست بدی برای چند ثانیه، نیازی نیست که برگردی. ولی در مورد کتاب اینطور نیست. کتاب به تو اجازه می‌ده که فکر کنی و تخیل تو رو پرورش می‌ده.
جماعتی که فید می‌خونن این روزا(مثل خود من) واقعا چند درصد مطالبی که می‌خونیم شبیه اون مورد تلویزیون نیست. چند درصدشون برای خوندن نیاز به فکر کردن دارن؟