به خیابان آمدن، نمایش شماره و یک پیشنهاد

در یک وبسایت آموزش مبارزه‌ی خشونت پرهیز در مورد تظاهرات آمده است:
The value of demonstration as a method of nonviolent struggle is often misunderstood, if not fit within a wide strategy. Demonstration message is often just a number (of present protesters), which is more likely to be below the organizer's expectation, while the visual message is VIOLENT CONFLICT (for some reasons photos or videos of police brutality and few demonstrators throwing bricks are mostly the choice of media editors).

به طور خلاصه: ارزش یک تظاهرات فقط در نشان دادن یک عدد(تعداد افراد) است. در حالیکه معمولا تصاویر منتشر شده از تظاهرات، تصاویر برخورد مردم با نیروهای گارد است.
----------------------------------------------------------------------
کسانی که مردم را هر روز به تظاهرات دعوت می‌کنند باید بدانند که با این کار هزینه‌ی زیادی بر دوش یک جنبش می‌گذارند و باعث کم شدن روز افزون اعضای آن جنبش می‌شوند.
هر کاری که بتواند عدد ما را بزرگ جلوه دهد می‌تواند جایگزین به خیابان آمدن شود. ما به عنوان نسل جوان باید کمی هم خلاقیت به‌خرج بدهیم و راه‌های خلاقانه و کم هزینه‌تر را پیدا کنیم.

یک پیشنهاد:
می‌شه یک گروه از دوستان پایه(ترجیحا گروه مختلط باشه بهتره) تشکیل بدیم، و بریم در خونه‌ی مردم رو با خواست خودشون رنگ کنیم. خوب رنگش هم که دیگه معلومه سبز.
البته نمی‌دونم واقعا چقدر توی مناطق آپارتمان‌نشین همچین چیزی امکان پذیر هست ولی معمولا با یک هماهنگی قبلی می‌شه کارها رو هماهنگ کرد. سعی کنین اول سراغ خونه‌هایی برین که درهاشون رو می‌شه زودتر رنگ کرد و بیشتر توی چشم میان. حتی رنگ کردن ساختمون رو هم می‌شه تصور کرد.
حالا تصور کنین یک کوچه رو که ۸۰٪ درهاش رنگ سبز دارن.
می‌تونین کمی هم پول رنگ رو به عنوان اعانه از صاحب ملک بگیرین. حتی کمی بیشتر که بشه برای هزینه‌های بعدی استفاده بشه.
اگه این کار توی مناطق پایین شهر انجام بشه هم ثوابش چند برابره. برای این‌که اونجا ممکنه مدتها پول رنگ کردن در خونشون رو نداشته باشند و این کار باعث اتحاد هم می‌شه.
این نکته رو هم توجه داشته باشین که چون دور هم هستین و می‌گین و می‌خندین، کار سخت نیست.

حالا این فقط یک ایده‌ی خام هست ولی دنبال راه‌های قشنگ‌تر و کم‌هزینه و کم‌خشونت‌تر باشید.