آخرین

دیگر در اینجا نخواهم نوشت زیرا:
۱- تعداد و چگالی فکری افرادی که مرا می‌شناسند و این وبلاگ را می‌خوانند همیشه به حدی بوده است که قضاوت‌های گفته و نگفته‌ی آنان مرا آزرده می‌کرده.
۲- اینجا (به هر دلیلی) قیلتر شده و این مسئله به همراه مورد قبلی باعث نگرانی من از مشکلات امنیتی‌ای می‌شود که با وجود اطلاع داشتن از آن‌ها، رعایت‌شان نکرده‌ام و روش کاری‌ام امنیتی نبوده.
۳- وارد فاز جدیدی از زندگی شده‌ام.

وصیت را دوست ندارم چون آدم بی‌خود می‌کند مالک چیزی باشد که بخواهد بعد از مرگش هم برای گند‌هایی که در دنیا زده تکلیف روشن کند.
پس: اگر به نوشته‌های این وبلاگ علاقه‌مند بوده‌اید، فکر می‌کنم به موارد زیر نیز علاقه‌مند خواهید بود.
با توجه به شرایط کنونی جامعه‌ی ایران:
۱- برای امنیت‌تان در فضای وب فکری بکنید. برای فهم بیشتر مطلب داستان لیتل برادر(little brother) از کوری دکتروف را بخوانید.
۲- شباهت‌هایی که بین جنبش کنونی ایران و جنبش‌‌های دهه ۶۰ اروپا وجود دارد می‌تواند برای شما جالب باشد. (مشخصه‌ی خاص آن از نظر من: تقابل زندگی مدرن و سنتی)
۳- آنارشیسم را دریابیم. تا دیر نشده.